رئیس فراکسیون زنان مجلس، می‌گوید «حجاب» ضمن اینکه در کشور ما تبدیل به قانون شده است و راه اعتراض به آن هم باید قانونی و در چارچوب قانون باشد، ولی یک عنوان کاملا
سلحشوری: فاسد خواندن زنان معترض به حجاب منصفانه نیست
عبارات مهم : تبدیل
به گزارش جماران، پروانه سلحشوری، نماینده مردم پایتخت کشور عزیزمان ایران در مجلس شورای اسلامی، که تز ارشد و دکتری خود را در حوزه زنان به آخر رسانده هست، می گوید که شخصاً به حجاب اعتقاد دارد، ولی بحث حجاب هرچند که به یک قانون تبدیل شده است باشد، ولی یک مسئله شخصی است و اعتراض به آن هم باید در چارچوب قانون باشد.
فاسد خواندن زنان معترض به حجاب منصفانه نیست / سلحشوری
این نماینده مجلس، در ادامه می گوید که با همه این اعتراضات اما، بعید است که مسئله مهم حوزه زنان بحث «حجاب» باشد. لیکن زنان در جامعه کنونی ما سال هاست که پرسشها و معضلات مهم تری مانند، برابری جنسیتی، حق تحصیل، عدم آموزش در روابط با جنس مخالف، در معرض بودن بیماری های جنسی، تبدیل کردن آن ها به یک وسیله ابزاری و … دسته و پنجه نرم می کنند.
خانم سلحشوری، بحث حجاب و اعتراضات به آن، چند ماهی است که به یکی از مباحث مهم کشور خصوصاً در حوزه زنان تبدیل شده، ارزیابی شما در این خصوص چیست؟ شما ریشه این اعتراضات را چه می دانید؟
من در ابتدا باید بگویم که اصلاً علاقه ندارم این جریانی که در کشور عزیزمان ایران به راه افتاده است را به بیگانگان متصل کنم. مقاومت در برابر حجاب، به همان سال هایی برمی گردد که حجاب اضطراری شد. بحث حجاب ابتدا یک مسئله شخصی است ولی تبدیل به قانون کشور ما شده است هست. من به یاد دارم که شخصاً از سوم دبستان به علت «علاقه شخصی» به حجاب، چادر به سر می کردم و حتی گاها مورد سؤال و انتقاد از سوی دوستانم هم قرار می گرفتم. من حتی در ده سالی هم که در هند زندگی می کردم چادرم را به همراه داشتم، ولی در چند سال گذشته به علت مشکلی که جهت دستم ایجاد شده است بود، چادر را کنار گذاشتم و اکنون هم بعضی مواقع به علت مشکلی که جهت دستم وجود دارد نمی توانم از چادر استفاده کنم.
رئیس فراکسیون زنان مجلس، می‌گوید «حجاب» ضمن اینکه در کشور ما تبدیل به قانون شده است و راه اعتراض به آن هم باید قانونی و در چارچوب قانون باشد، ولی یک عنوان کاملا
من اعتقاد نیستم که حجاب به «چادر» باشد. ولی روی هم رفته اعتراض به حجاب عنوان جدیدی نیست و همواره به اشکال متفاوت در کشور ما وجود داشته هست. ولی این اعتراضات که اخیراً به این صورت بروز پیدا کرده است را نباید به بیگانگان و افرادی که در خارج از کشور هستند ارتباط دهیم و بگویم که از آن سمت خط می گیرند. این اعتراضات گروه سنی خاص و مشخصی هم ندارد و حتی مرد و زن هم نمی شناسد. این عنوان یک بحث و اختلاف داخلی کشورمان است که خودمان باید آن را حل کنیم. بالاخره بعضی از مردم به بعضی از مباحث اعتراض دارند و این هم یکی از آن موارد. ما علاوه بر اینکه باید شنونده نیازهای مردم باشیم در عین حال هم نباید به آن ها «انگ» و «برچسب» بزنیم. انگ زدن و قضاوت کردن اصلاً صحیح و منصفانه نیست.
بانوانی که دست به چنین اعتراضاتی می زنند باید بدانند که این عنوان جزئی از قانون ما شده است هست. هر موضوعی که در قانون آمده هست، باید اعتراض به آن هم سازوکار خاص و قانونی خود را داشته باشد. مثلاً وزارت کشور شاید بتواند به این معترضین مجوزی جهت اعتراض بدهد ولی بانوان حجاب داشته باشند و به همان حجاب اعتراض کنند و یا مواردی دیگر که من اطلاعی ندارم.
ما در فراکسیون زنان قرار است جلسه ای را برگزار کنیم و این عنوان را به صورت دقیق بررسی کنیم و ببینیم چه کمکی می توانیم در این خصوص انجام دهیم. این معترضین نه ضد نظام هستند، نه فاسد هستند و نه جاسوس. این ها به یک موضوعی فقط «معترض» هستند. به نظر من گناه بزرگی است دختری را که به حجاب اعتقادی ندارد به جرم «فساد» بازداشت کنیم. این دختران هیچ فسادی را مرتکب نشده اند و فقط به موضوعی که به آن اعتقادی ندارند اعتراض دارند. ما باید تلاش کنیم تا تعادل را حفظ کرده و با ملایمت برخورد کنیم. بالاخره باید راه کار مؤثری را در این خصوص پیدا کرد، لیکن این مطالبه بسیاری از زنان است که سال هاست با آن مواجه هستند.
فاسد خواندن زنان معترض به حجاب منصفانه نیست / سلحشوری
می توانیم ریشه این اعتراضات را به سایر تبعیض های که در جامعه نسبت به زنان وجود دارد، مرتبط بدانیم؟
نه من فکر نمی کنم که این گونه باشد. لیکن این عنوان یک ریشه مذهبی دارد. در قرآن هم به زنان مؤمن و اعتقاد اشاره شده است هست. من عالم دینی نیستم ولی کتاب های متفاوتی را دراین باره مطالعه کرده ام. مثلاً آقای ترکاشوند در کتاب هایشان حجاب را آن گونه ای که ما می دانیم، قبول ندارند. یا مثلاً آقای موسی صدر هم می دانم که چنین اعتقادی به حجابی که ما مدنظر داریم، ندارند. در میان علمای خودمان هم یک نقل قولی از حضرت امام خمینی آورده شده است که ایشان گفته من به حجاب اضطراری اعتقادی ندارم ولی فشارهایی وارد شده است که من حجاب را اضطراری کنم. یا حتی آقای طالقانی هم همین طور که آن وقت اعلام کرده بودند حجاب اضطراری نیست ولی جهت حفظ احترام، به رأی و نظر اکثریت جامعه باید آن را انجام داد و برخورد مناسبی را هم با اقلیتی که معترض هستند داشت. در رابطه با این معترضان هم باید یک واکنش‌ها معقول صورت بگیرد و از رفتارهای تند و زدن تهمت به آن ها، واقعاً پرهیز کنیم.
رئیس فراکسیون زنان مجلس، می‌گوید «حجاب» ضمن اینکه در کشور ما تبدیل به قانون شده است و راه اعتراض به آن هم باید قانونی و در چارچوب قانون باشد، ولی یک عنوان کاملا
اما به نظر می رسد که ما از اتفاقات کوچک بحران می سازیم، مسئولین ما نحوه «برخورد مناسب» با اتفاقات و اعتراضات را ندارند.
بله دقیقاً همین طور هست. ما اکنون از هر اعتراضی که در کشور رخ می دهد، یک بحران می سازیم و این بحران سازی ها شدیداً جهت کشور خطرناک هست. متأسفانه مسئولان ما عجولانه برخورد می کنند. جهت من قابل درک نیست که آیا تا یک اعتراضی صورت می گیرد به بدترین شکل ممکن با آن ها برخورد و آن را تبدیل به بحران می کنند، فقط هم مسئله زنان نیست. شما بحث ورزشگاه، بحث دراویش و … را ببینید. دراویش از آرام ترین فرقه های مذهبی کشور عزیزمان ایران هستند، آیا باید تا این اندازه برخوردهای تندی با آن ها شود که در نهایت شاهد آن اتفاقات ناگوار خیابان پاسداران شویم؟ به نظرم خیلی راحت می شد این حوادث و اعتراضات را مدیریت کرد.
فاسد خواندن زنان معترض به حجاب منصفانه نیست / سلحشوری
گرفتن دانشجویان در اعتراضات دی ماه، بازداشت زنان در کنار درب ورزشگاه آزادی و … همه مسائلی است که نشان می دهد ما نوع «واکنش» و «مواجه» با اتفاقات را بلد نیستیم. مگر زنان چه جرمی مرتکب شده است بودند که آن ها را در کنار ورزشگاه آزادی بازداشت کردند؟ حتماً چند وقت دیگر تردد بانوان از خیابان منتهی به ورزشگاه آزادی را هم منع می کنند. درحالی که کشورهای دنیا تلاش دارند تا با عالی ترین و آرام ترین روش ممکن پرسشها را حل وفصل کنند و بحران ها را از میان بردارند، ولی در اینجا کوچک ترین پرسشها به یکباره و با بی تدبیری هرچه تمام تر تبدیل به یک مسئله بزرگ و بحران می شود.
من به عنوان یک جامعه شناس می گویم هرچه فضای کشور را امنیتی تر و سخت گیرانه تر کنیم، پرسشها پیچیده تر و باز کردنشان هم به مراتب سخت تر می شود، به نظرم این نحوه برخورد و این رفتارها می تواند به مثابه یک ضربه به نظام باشد.
چرا جهت این عنوان تاکنون جلسه ای تشکیل نشده است؟ آیا یک متولی جهت بررسی این عنوان و کم کردن تنش ها گزینش نمی شود؟
ما در فراکسیون زنان، تصمیم داریم تا جلسه ای را در همین خصوص تشکیل دهیم و از جامعه شناسان، قوه قضاییه، دولت و … دعوت کنیم. اصل بحث اعتراض به مجلس برمی گردد، مجلس است که قانون وضع کرده و این مجلس است که در صورت ضرورت باید قانون را عوض کردن و اصلاح کند.
همین عربستان یکسری تغییرات ساختاری را شروع کرده هست. اگر کشورهای دیگر که در شاخصه های شکاف جنسیتی از ما عقب تر هستند که فکر می کنم 4کشور باشند، بخواهند این گونه با سیر تحولات جلو بروند، ما قطعاً آخرین کشور خواهیم بود. زمانی که از سوی نهادهای مربوطه قرار باشد شکاف های جنسیتی را مورد سنجش قرار دهند، با این تغییراتی که انجام داده است فکر نمی کنم عربستان سال دیگر از ما عقب تر باشد.
من اعتقاد دارم در کنار بحث حجاب، زنان با پرسشها مهم تر و عمیق تری دست وپنجه نرم می کنند. به نظر من بسیاری از پرسشها دیگر نسبت به عنوان حجاب، مهم تر هست. بحث حق تحصیل زنان، بحث سن ازدواج و … همه و همه از موضوعاتی است که باید حتماً و حتماً به آن ها پرداخته شود و اهمیت ارزش هم نسبت به حجاب بسیار زیاد هست.
آیا شما هم بر این عقیده هستید که زنان در جامعه فعلی ما تبدیل به «مسئله» شده است اند؟
من اعتقاد نیستم که زنان تبدیل به «مسئله» شده است باشند. به نظرم زنان به یک خط قرمز تبدیل شده است اند. متأسفانه ما بسیاری از پرسشها را به جمهوری اسلامی گره زده ایم و حساسیت ها را اوج برده ایم. من می گویم به جای اینکه زنان را یک ابزار سیاسی بدانیم، آن ها را به عنوان موجودات اجتماعی ببینیم. اگر نگاه، نگاه اجتماعی باشد طبیعتاً پرسشها نیز راحت تر حل می شوند. قاعدتاً زنان مسئله نیستند لیکن اگر بودند باید کاملاً آن ها را از بین بردن می کردند. ولی این کار را نمی کنند لیکن بالاخره به زنان نیاز دارند.
در خلال صحبت هایتان به بحث سن ازدواج دختران اشاره کردید، این بحث در مجلس به کجا رسید؟
قطعاً و یقیناً پیگیر این عنوان هستیم. بحث بودجه سال 97 بسیار فراتر تصور ما، وقت مجلس را گرفت ولی امیدواریم بعد از عید حتماً این عنوان را در دستور کار قرار دهیم. با بعضی از مراجع در خصوص سن ازدواج دختران صحبت هایی شده است هست. با آیت الله مکارم صحبت شده است و ایشان گفته بودند که بلوغ عقلی و فکری جهت ازدواج مورد نیاز است و حتی یک دستخط هم از ایشان در این مورد داریم.
اخیراً گزارش هایی مبنی بر گسترش صیغه در میان دختران منتشر می شود که اغلب آن ها هم به علت نیازهای عاطفی عنوان شده است هست، ارزیابی شما در این خصوص چیست؟
در گذشته زمانی که نسل ما ازدواج می کردند، اغلب ازدواج ها سنتی بود. خواستگار می آمد، خودمان و خانواده نظر می دادیم و در نهایت تصمیم گیری می کردیم. یعنی یک رابطه باعشق ای پیش از ازدواج شکل نمی گرفت یا کمتر شکل می گرفت. ولی هر چه به سمت جلو حرکت کردیم، دیدیم که غالب ازدواج ها به سمت مدرن در حرکت هست، درصورتی که ازدواج ها نه شکل مدرن درستی دارند و نه شکل سنتی! لیکن در قالب سنتی ازدواج ها منجر به ازدواج می شد و پایدار هم بود، گرچه از نظر عاطفی شاید آن ارضا و رضایت مورد نیاز وجود نداشت.
اصولاً زنان در پیوندهای زناشویی «نیازهای عاطفی» برایشان مطرح است ولی مردان «نیازهای جنسی» برایشان در اولویت بیشتری قرار دارد. مردان علاقه و دوستی خود را از طریق نیازهای جنسی و زنان از طریق نیازهای عاطفی به طرف برابر نشان می دهند و به همین علت است که طبق آمار درصد بالایی از زوجین دچار «طلاق عاطفی» می‌شوند، لیکن زنان و مردان ایرانی خیلی دیر به این ادراک می رسند. به علت تابوهایی که در طی این مسیر وجود دارد معمولاً با این قبیل پرسشها مواجه هستیم.
تغییرات در طی سال های گذشته در کشور ما به مرور ایجاد شد، رابطه دختر و پسر شکل گرفت، ولی ما تلاش کردیم این عنوان را مدام کتمان کنیم. ولی این عنوان دیگر آنقدر گسترده شده است است که کتمان کردن آن دیگر معنایی ندارد. متأسفانه میزان تعهد و وفاداری دختران و پسران ما نسبت به یکدیگر بسیار کم هست. حتی در خود اروپا و سایر کشورهای غربی هم پایبندی به یکدیگر تا حد زیادی وجود دارد و افراد تا زمانی که با یک نفر در ارتباط هستند با فرد دیگری وارد یک رابطه تازه نمیشوند، این عنوان متأسفانه در میان جوانان ما مشاهده نمی شود.
به نظر من این ها معضلاتی است که امروزه با آن ها دست وپنجه نرم می کنیم. صداوسیمای ما باید به این مباحث بپردازد و به صورت جزئی و دقیق در خصوص آن ها توضیح و آموزش دهد. در مدارس و در خانواده ها باید این روابط و تمامی جوانب آن به نوجوانان ما به صورت اصولی آموزش داده شود.
یک موضوعی را من در سال گذشته بسیار پیگیر آن بودم ولی به نتیجه ای نرسیدم. و آن اینکه ما به دنبال یک واکسیناسیون جهت دخترانمان هستیم که آن ها را از بیماری هایی که ممکن است از طریق ارتباط جنسی به بدن آن ها انتقال دهد، در امان نگاه داریم. اکنون یک بیماری وجود دارد به عنوان سرطان «دهانه رحم»، مردانی که دچار یک بیماری مقاربتی باشند، زمانی که با دختران ارتباط جنسی برقرار می کنند، شانس اینکه دختر در سنین 35سال به اوج به سرطان دهانه رحم مبتلا شوند، بسیار زیاد هست.
اکنون همان طور که می دانید، هیچ گونه کنترلی بر روابط جنسی وجود ندارد و تعداد بسیار زیادی از دخترانمان ممکن است که به این بیماری مبتلا شوند. این بیماری اصلاً ارتباطی به ارتباط پیش از ازدواج ندارد، بسیاری از مردان ممکن است که به این بیماری مبتلا و آن را به همسر خود انتقال دهند، متأسفانه این بیماری اخیر هم شیوع بسیاری پیدا کرده هست. واکسن این بیماری وجود دارد ولی قیمت آن بسیار زیاد هست. به طور مثال اگر این واکسن را در مدارس بگذارند تا دختران را واکسینه کنند یا حداقل از طریق صداوسیما این عنوان را اطلاع رسانی و به نوعی آگاهی بخشی کنند، خوب هست. شاید خانواده های قشر ضعیف حاضر باشند که حتی فرش زیر پای خود را به فروش برسانند تا این واکسن را جهت دختران خود تهیه و آن ها را از این بیماری در امان بدارند.
یکسری فاکتورهایی است که باید به مردم گفته شود. از نظر گستره اجتماعی ما هیچ ساختار درستی از روابط دختران و پسران تعریف نکرده ایم. نه درست آموزش و راهنمایی کرده ایم و نه به آن ها یاد داده ایم حالا که این رابطه شکل گرفته هست، چگونه منجر به ازدواج شود. تا قبل از اینکه به دانشگاه ورود پیدا کنند، دختران و پسران را از یکدیگر جدا کرده ایم، گرچه سن رابطه دختران و پسران بسیار پایین آمده و حتی به سن 11 سال رسیده هست، ولی هیچ گونه مهارت و آموزش درستی را به آن ها نداده ایم.
این یک فاجعه است که کودکان ما به جای اینکه در فضای کودکی مناسب سن خود باشند، رشد زودرس داشته و وارد پرسشها اینچنینی شوند. این یک بیماری است و در خارج از کشور هم کودکان و نوجوانان در فضایی مناسب با سن خود حضور دارند و از فضای رشد و بلوغ زودرس دور نگاه داشته می شوند. به همین علت فکر می کنم مسئله حجاب در قبال این حجم از پرسشها مهم و پراهمیت، واقعاً بحث جدی و اساسی نیست. من شخصاً اعتقاد به حجاب هستم و اگر حرفی هم می زنم دلسوزانه و به عنوان یک جامعه شناس هست. نمی خواهم دختران جامعه در مورد من قضاوتی داشته باشند، ولی همین پوشش روسری که دختران ما دارند نه اسلامی است و نه مدرن. یعنی همان اضطراری است که در حال مجبور شدن آن هستند.
متأسفانه ما زنان را به سمت «شی ای» شدن سوق می دهیم و از زنان یک «صورت» به جا گذاشتیم. تعریفی که از زن ارائه دادیم، نه یک زن توانمند که می تواند معلم خوب، یک پرستار کارآمد، یک پلیس یا خلبان موفق و خوب باشد، بلکه سال ها این هژمونی وجود داشت و آمدیم زن خوب را زنی معرفی کردیم که آرایش می کند و در منزل آماده همسرش هست. یعنی یک زن خوب و الگو این بود «زن آرایش کرده و همواره آماده خدمت به مرد»، مانند همان خانمی که می گوید پای همسر را در تشت آب و با شیر شستشو دهیم.
پس من به عنوان زن، شی ای بودم که با خدماتی که ارائه می دهم خوب دیده می شوم. با آرایشی که جهت همسرم انجام می دهم، با آشپزی و تمیز کردن منزل و … خوب و خواستنی هستم. همه و همه این پرسشها زن را تبدیل به یک ابزار کرده و به زن می فهماند که زن خوب، زنی است که مانند ابزار، خدماتی را ارائه دهد و شوهرم هم من را به همین دلایل دوست دارد. این ها همه برداشت هایی است که بعضی به اشتباه از دین ما به زنان ارائه کرده اند. دین ما دینی است که حضرت زینب(س) آن گونه به جنگ و نبرد می رود، دین ما دینی است که حضرت خدیجه یکی از بازرگانان و تجار بسیار معروف آن هست، حضرت آسیه و … همه و همه زنانی هستند که با اراده و قدرتمندانه در جامعه حضور داشته اند.
تفسیری که از زن ارائه شده، زن قشنگ و آرایش کرده جهت همسر بود، ولی همه که ازدواج نکردند. زمانی که تعریف زن را این گونه ارائه دادیم، زن را به سمت «زیبایی صورت» سوق دادیم، به سمتی که حالا بینی ات مسئله دارد، بعد عمل کن، گونه و لب هایت کوچک هست، عمل کن و … و «زن» را تماماً در «صورت» خلاصه کردیم. ما چه ساختیم؟ همه این ها حاصل عملکرد خودمان در طی سال های گذشته هست، هیچ کسی نمی تواند بگوید که این دخترها مقصر هستند، مقصر ما هستیم که آن ها را به این سمت سوق دادیم، مقصر ما هستیم که گفتیم قشنگی و صورت تو مهم است و او را در جنسیتش جهت یک نشانه خاص معنا کردیم. ما زنان را به سمتی نبردیم که به او بفهمانیم شعور تو، توانایی های تو، سواد تو، هماهنگی میان کارهای تو و … جهت همسرت و به طورکلی جهت یک مرد مهم هست. ما زن را به یک ابزار تبدیل کردیم و نتیجه آن، این چیزی است که اکنون در جامعه مشاهده می کنیم.
دختران ما باید آموزش دیده شوند، باید توانمند شوند و آموزش و پرورش نقش تعیین کننده و مهمی را در این توانمندسازی ها دارد.
با توجه به همه این تفاسیر، ارزیابی شما در خصوص حقوق شهروندی چیست و فکر می کنید نقش آن در بحث زنان چقدر تأثیرگذار بوده است؟
آقای روحانی بحث حقوق شهروندی را مطرح کردند که ای کاش هیچ گاه آن را عنوان نمی کردند. لیکن از زمانی که این بحث مطرح شده، ما تضییع حقوق شهروندی را زیاد می بینیم. اوضاع دراویش، اوضاع زنان، اوضاع کارگران و … . ما راه که می رویم می بینیم حقوق شهروندی مدام در حال ضایع شدن هست. خب این چه تعریفی از حقوق شهروندی است؟ در ضمن دستیار خاص حقوق شهروندی هم قدرت خاصی ندارد. زن مولاوردی شخصیت بسیار برجسته ای هستند و بسیار در این مسیر تلاش می کنند ولی تاکنون خروجی درستی از آن ندیده ایم. البته اکنون زن مولاوردی اعلام کرده اند که کارهایی را در این زمینه انجام داده اند که گزارشی از آن را ارائه خواهند کرد، امیدواریم مطالب دلگرم کننده ای را ارائه کنند. لیکن ایشان در هرکجا که باشند قطعاً مثمر ثمر خواهند بود.
برگردیم به قبل تر، بالاخره آقای روحانی به شما توضیح دادند که آیا نتوانسته اند وزیر زن گزینش کنند و این موانع چیست؟
نه ما نیز تاکنون سؤالات بسیاری را در این خصوص مطرح کرده ایم ولی ایشان پاسخی را به ما نداده اند. فراکسیون زنان «دو سال» است که خواهان دیدار با مدیر جمهور است ولی تاکنون جوابی دریافت نکرده هست. من به عنوان مدیر فراکسیون زنان دو سال است که جهت دیدار با مدیر جمهور درخواست های متعددی را مطرح کرده ام ولی پذیرفته نشده، حتی در این دو سال از طرق متفاوت هم اقدام کرده ایم ولی پاسخی را دریافت نکردیم.
واژه های کلیدی: تبدیل | دختران | ازدواج | بیماری | دختران | اخبار سیاسی و اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
